ساليان نسبتاً کوتاهي است که پيوند موي زنده و قابل رشد براي افزايش پوشش در محل ريزش يا کم پشت شده موها بکار گرفته مي شود.روشهاي مختلفي مورد استفاده قرار گرفته اند. در ساليان نه چندان دور استفاده از پانچ که تعداد ١٠-٢ عدد ريشه مو در هر قطعه را شامل مي شد از متداولترين روشها بود که بعد از رشد موها نماي قابل قبولي از خود نشان نميداد. امروزه بيشتر اطلاعات علمي نشانگر اين هستند که بايد گرافتهاي حاوي واحدهاي مو کاشته شوند

تعريف واژه ها

محل دهنده مو (محل دهنده): جائي است که موها تراکم بيشتري داشته، احتمال ريزش موي آن در آينده بسيار کم است و از موهاي اين محل براي پيوند به محل گيرنده استفاده مي شود. عموماً چه در خانمها و چه در آقايان اين محل پشت سر در محلي محاذات بين دو گوش و يا پائين تر است. ولي ممکن است از نقاط ديگري حتي موهاي بدن نيز استفاده گردد. محل گيرنده مو

(محل گيرنده): جائي است که هدف از عمل افزايش تراکم مو در اين محل مي باشد

ريشه (فوليکول) مو: بخشي از مو است که در زير پوست قرار دارد و بخش زنده و فعال مو مي باشد و هدف از پيوند مو انتقال اين ريشه ها به محل گيرنده است.

گرافت: شامل ريشه يا ريشه هاي مو بهمراه ضخامت کمي از پوست اطراف مو است که در پيوند مو از محل دهنده به گيرنده منتقل مي شود. واحد ريشه هاي مو: عبارتست از ١ يا چند ريشه موئي که از نظر ساختماني به هم وابسته بوده و جدا کردن آنها غير عملي و باآسيب به ريشه موها همراه است. معمولاً بيشتر واحدهاي مو شامل  ١ ريشه مو است ولي ميتواند ٤،٣،٢ ويا حتي تعداد بيشتري را شامل گردد. در پيوند موهائي که امروزه انجام ميشوند واحدهاي ريشه مو بکار گرفته مي شوند.