مدتهای نسبتا طولانی است که پزشکان و محققان به ارزش نسج چربی برای افزایش حجم اعضا بدن پی برده اند. نسج چربی غنی از سلولهای با قدرت ترمیم کنندگی و بهبود دهنده هستند. از طرف دیگر چربی بدلیل اینکه جز سلولهای دخیره ای است قابلیت زیادی در افزایش حجم نقاطی که قرار میگیرد را دارا است. به این دلایل استفاده از چربی خارج شده از بدن خود فرد سالهاست که بعوان یک روش متداول برای افزایش حجم در نقاط غیر متقارن مثل فررفتگی اعضا بدنبال تصادفات و یا بیماریهای مادرزادی و همچنین برای افزایش حجم در گونه ها و چانه برای زیبایی بکار گرفته شده است.

روشهای مختلفی برای جدا سازی چربی از فرد وجود دارد. در لیپوساکشن چربی توسط دستگاههای با قدرت مکندگی زیاد از زیر پوست کشیده میشود.

پس از جدا سازی ترشحات همراه مثل خون و سرم با سرنگهای با ضخامت زیاد زیر پوست تزریق میگردد.

معمولا در نقاط مد نظر بیش از حد فرو رفتگی تزریق میشود چرا که بخشی از حجم ایجاد شده در مدت کوتاهی کاهش مییابد.

در تمام نقط نمیتوان از تزریق چربی استفاده کرد . بیشترین کاربرد آن برای افزایش حجم گونه و کم کردن خطوط اطراف دهان است. ولی برای تصحیح عدم تقارن صورت هم بکار میرود. در مورد ماندگاری چربی که به ای روش تزریق شده است زمانهای متفاوتی بیان میشود ولی معمولا چند ماه خواهد بود و سپس نیاز به تزریق مجدد و یا ترمیم محل با مقادیر کمتر چربی وجود دارد. بدلیل اثر بخشی کوتاه مدت امکان اصلاح غیر متقارن و دو مرحله ای بودن(برداشت و تزریق) معمولا روش خیلی پر طرفداری نزد پزشکان و بیماران نیست.

از عوارض آن میتوان به عفونت و کبودی محل برداشت و تزریق, عددم تقارن دو طرف صورت, اسکار(خط بخیه) محل برداشت و تزریق, تیرگی محل تزریق و از بین رفتن سریع چربی تزریق شده خیلی زودتر از زمان پیش بینی شده اشاره کرد.